AKTUALNOŚCI

4 czerwca 1989 roku, w dniu pierwszych na wpół jeszcze wolnych wyborów, w Warszawie panowała atmosfera ogromnej radości. Nadzieja w powietrzu była tak gęsta, że można ją było złapać do słoika i zawekować na ciężkie czasy.
Onet

W mediach społecznościowych wręcz zaroiło się od wpisów typu: "w sumie to popierałam/em ten protest, dopóki nie stał się on polityczny". Proszę Państwa, a jaki miał być? Erotyczny?
Onet

Spóźniona o całą epokę (choć lepiej późno, niż wcale) debata publiczna, dotycząca pomocy socjalnej, jaką wymusił na nas protest osób niepełnosprawnych i ich opiekunów, jest w moim odczuciu jednym z najcenniejszych doświadczeń, jakie przydarzyło się nam od czasów transformacji.
Onet

Pracowałam kiedyś z pewnym człowiekiem, którego po cichu nazywaliśmy „wielbłąd”. A to dla tego, że popełniał wiele błędów. Gaszenie wywoływanych przez niego pożarów i branie na klatę konsekwencji zawalonych spraw, to była codzienność każdego, kto miał pecha spotkać się z gościem zawodowo.
Onet

Ubiegły tydzień, podobnie jak dwa poprzednie, minął w kraju pod znakiem sejmowego protestu osób niepełnosprawnych i ich rodziców. Sądzę, że każda myśląca, w miarę wrażliwa osoba czuje, że mamy tu do czynienia z czymś, co dotyczy i powinno dotykać osobiście każdego i każdej z nas.
Onet

Przez kilkanaście lat prowadziłam programy w telewizji. Aby móc stanąć przed kamerami na plan przyjeżdżałam przed świtem. Wraz ze mną - stylistki i garderobiana taszczące wielgachne torby wypełnione pożyczonymi ciuchami i butami, makijażystka z walizką kosmetyków i fryzjerka, także z walizką, pełną sprzętu oraz chemii. Dla laika, nie do wiary, że trzeba aż tyle, by doprowadzić do stanu telewizyjności jedną kobietę.
Goniec Polski

Jestem kobietą pracującą i się boję. Lękam się różnych rzeczy, jak większość z nas. Jestem także kobietą stresującą się. Cholernie zaangażowaną, reaktywną, w gorącej wodzie kąpaną. Ponadto nie oszczędzam się w robocie. W ciągu ośmiu ostatnich lat napisałam dziewięć książek i parę setek tekstów prasowych. Poprowadziłam setki programów w TV i radiu, wiele z nich także wyprodukowałam. To sporo nerwów i godzin spędzonych przy komputerze.
Wysokie Obcasy

Minął rok od śmierci profesora Wiktora Osiatyńskiego. Przez rok nosiłam się z tym, by napisać o Nim i nie umiałam się do tego zebrać. Może dlatego, że o swojej ciężkiej, terminalnej chorobie powiedział mi, gdy siedziałam przy łóżku mojego umierającego taty?
Onet