AKTUALNOŚCI

Na antenę CANAL+ powraca program "Polacy z wyboru". W jaki sposób Twoje doświadczenia z pierwszego sezonu wpłynęły na pracę nad nowymi odcinkami?

Przy kontynuacji mamy do czynienia z dojrzałą koncepcją, więc oczywiście pod wieloma względami jest łatwiej. Natomiast przy tak żywej materii jak ludzkie historie, nie ma mowy o rutynie. Do każdej opowieści trzeba podchodzić na świeżo, z ciekawością debiutanta. I to jest w tej pracy piękne.

Zdradzisz więcej szczegółów na temat produkcji? Czego mogą spodziewać się widzowie programu?

Przede wszystkim, każda z postaci, które pojawią się w serii, ma do opowiedzenia niesamowitą, pełną przygód, zwrotów akcji i silnych emocji historię. Taką, która mogłaby posłużyć za kanwę kasowego filmu fabularnego. Ale widzowie zostaną także skonfrontowani z własnym, stereotypowym myśleniem. To nie jest seria "wygodna". Zmusza do myślenia i weryfikacji poglądów.

Kim są bohaterowie drugiego sezonu?

To przede wszystkim dzielni, piękni, niesamowicie silni ludzie, którzy dokonali w życiu czegoś ogromnie trudnego: transgresji kulturowej.

Która historia poruszyła Cię najbardziej?

Nie mogę wybrać jednej historii. Ale mogę powiedzieć, że kiedy 30 letnia Jacqueline z Kamerunu, która pracuje w Polsce jako wysoko wykwalifikowana pielęgniarka na sali operacyjnej, opowiedziała mi ile osiągnęła w ciągu zaledwie 6 lat, długo zbierałam szczękę z podłogi! Kiedy Tomek z Wietnamu powiedział, że o wolności słowa uczył się z tekstów Młynarskiego, poryczałam się. Wiele razy płakałam podczas realizacji tego dokumentu. Ze wzruszenia, radości i podziwu.

Program nosi tytuł "Polacy z wyboru". Czy bohaterowie faktycznie przejmują polską kulturę i zadomawiają się w Polsce na dobre, czy jednak czują się tylko gośćmi w obcym kraju, daleko od domu?

Większość z nich wrasta w Polskę i czuje się tu głęboko u siebie.

Przy okazji pierwszego sezonu podkreślałaś, że sama spędziłaś wiele lat na emigracji, co pozwoliło Ci lepiej zrozumieć swoich rozmówców. A jednak wróciłaś do Polski. Co Cię do tego skłoniło?

Wróciłam i znowu wyjechałam. Dziś już nie mieszkam w Polsce, mieszkam w Grecji i uczę się nowej kultury i języka. Bardzo pomogło mi to co usłyszałam od moich bohaterów i bohaterek. Odświeżam też wspomnienia. Dziś, dzięki internetowi, emigracja nie smakuje już tak gorzko jak kiedyś.

Czy Polacy chętnie przyjmują imigrantów? Czy bohaterowie programu doświadczyli słynnej polskiej gościnności?

To jak Polacy przyjmują emigrantów widać chyba najlepiej w wynikach wyborów! Wygrała je partia otwarcie strasząca imigrancją. W Polakach rozbudzono lęk przed obcymi. Moi bohaterowie doświadczyli jednak wiele dobrego od Polaków i na tym chcą się skupiać. generalnie mają o Polakach bardzo dobre zdanie.

W jaki sposób Twoim zdaniem imigranci wzbogacają polską rzeczywistość?

W każdy! Wnoszą swoją perspektywę, inny sposób myślenia, koloryt, smaki i sztukę. Jednokulturowa Polska jest mrzonką, jakąś prawicową utopią. Połowę życia mieszkam w miejscach wielokulturowych i uważam, że to tam jest energia, inspiracja i żywotność. Dla mnie liczy się tylko to jakim jesteś człowiekiem, a nie skąd jesteś i jak wyglądasz.

Jak imigranci definiują polskość? Co z perspektywy osób z zewnątrz wyróżnia Polaków?

Nasze narzekactwo! (śmiech) I to słynne "Polak potrafi". Zaradność.

A czego najbardziej brakuje w Polsce tym, którzy się tutaj nie wychowali?

Tym z południa, oczywiście brakuje słońca. A wszystkim - rodziny. Tej zostawionej daleko.