AKTUALNOŚCI

13 strzelistych kobiet, z których aż 10 już znam z innych wypraw, Karolina, najweselsza pilotka świata, i ja odkrywamy tę przepiękną wyspę!

Na Zanzibarze powoli przyzwyczajamy się do naszej porannej, słodkiej rutyny. Pobudka, wspólna szybka kawka przed zajęciami, a potem już marsz wzdłuż plaży i wyciszenie podczas warsztatów i jogi. Jakże cudne są takie poranki! Po warsztatach i jodze z Pauliną jesteśmy wprost naładowane dobrą energią.

Nieco ochłonęłam po szoku, jaki wywołała we mnie ta okładka. I już na spokojnie chciałabym odnieść się do zjawiska, które ona tak naprawdę ilustruje. Bo ten skandal minie, ale przyjdą inne.

Szanowni Państwo. W autoryzowanym wywiadzie, którego udzieliłam Agacie Jankowskiej nie padają przytoczone na okładce magazynu „Wprost” słowa. 

Dziś odpowiadam na to najbardziej podstawowe pytanie. Wracam do dzieciństwa i młodości, z których, jak wiele innych osób, wyszłam mocno poobijana psychicznie. Tak mocno, że ból, ten jak najbardziej fizyczny, bo ciało zawsze zapisuje każdą traumę i stres, towarzyszył mi przez kilkanaście lat. Aż trafiłam na kogoś, kto pokazał mi kilka asan… I poszło!

Kilka dni temu podzieliłam się w mediach społecznościowych swoją codzienną praktyką jogi, która niemal każdego ranka trwa około 2 godzin. Od razu padło pytanie, które słyszy chyba każda osoba nauczająca jogi i praktukująca regularnie. „Kto ma na to czas?”. Postanowiłam odpowiedzieć Państwu na to pytanie w krótkim filmiku. 

Kiedy człowiek jest w terapii albo w jakiejś w miarę ustabilizowanej praktyce duchowej, albo (najlepiej) w obu na raz, jednym z największych wyzwań są reakcje otoczenia na zachodzące w nas zmiany. Przychodzi bowiem taki moment, w którym przestajemy już pilnować dyskrecji tego procesu, opuszczamy „jaskinię”, porzucając w niej starą, zbyt ciasną wylinkę, i wypełzamy na światło dnia.

Obserwuję sprawę Krzysztofa Sadowskiego bardzo wnikliwie. Czytam teksty Mariusza Zielke i wszystkie komentarze. Nie zabierałam do tej pory głosu, ponieważ muszę uważać na siebie po tym co przeszłam w maju i czerwcu, kiedy to w felietonie „Czym się różni pedofil świecki od duchownego” wróciłam do własnych przeżyć z dzieciństwa.